De heenreis

 

Gisteravond na nog een laatste bezoek aan oma (als je dit leest snel weer beter worden…) zijn we doorgereden naar het hotel waar we zouden overnachten. Eenmaal daar aangekomen in Amsterdam Osdorp worden we verwelkomt met een parkeerplaats met allemaal glas…autoruiten aan diggelen. Bij de receptie wordt verteld dat dit vaker gebeurd…ooops als pa nog maar lekker kan slapen  

Vanmorgen voor de wekker wakker, alle drie even onder de douche om daarna te gaan ontbijten aan het buffet. Daarna op naar Schiphol om de reis echt te laten beginnen. Lang parkeren voor de auto, in de bus en op Schiphol. Als je onze blogs leest gebeurd er altijd wel wat op de vakantie van ons. Zo nu ook weer, komen we bij de Arkefly balie om de bagage in te checken vraagt een jongeman heel vriendelijk goh meneer heeft u speciale banden met Amerika? Je had onze gezichten moeten zien, de eerste vreemde actie is er alweer. Hoe bedoel je? U hoeft geen visa of greencard of esta formulieren in te vullen. Wat is uw band met Amerika? Haha en dat voor iemand die al jaren geleden zijn snor heeft afgeschoren hihi… Blijkt later dat er een foutje in het computersysteem staat, nou dat wordt wat in Amerika.

Eenmaal door de douane heen even nog een laatste telefoontje naar het thuisfront om vervolgens nog even naar de taxfree te gaan. En geloof het of niet, niets gekocht….

Daarna natuurlijk door de check heen, in het apparaat staan en je benen wijd en armen omhoog. En dan zijn er toch nog van die irritante ^&%$# mensen die weer moeilijk gaan doen. Ik ga door dat apparaat heen, na een ontzettend ingewikkelde vrouw. Sta ik naast haar mijn schoenen aan te trekken, krijg ik toch een rot duw tegen mijn tas aan. Mevrouw kan u dat ook niet gewoon zeggen als ik in de weg sta, de wereld draait niet om u hoor! Daarna kreeg dat wijf (sorry geen ander woord voor) nog een uitbrander van de beveiliging…dus haar vakantie is goed begonnen. Haar het advies gegeven om dat ook in Amerika te doen op deze manier…dan komt ze er wel….

Afijn als ik dit schrijf zitten we hoog in de lucht en zijn we begonnen aan ons 9 uur durende vliegreis. We vliegen nu boven Engeland. Tot vervolg…

Een goede vlucht gehad, waren 1 uur eerder geland als gepland. Maar ja Amerika zou Amerika niet zijn als ze even willen laten zien dat ze de baas zijn. Eerst moesten de passagiers eruit die doorvlogen naar Miami. Daarna dachten wij (ja lees dachten) dat wij eruit mochten, maar niets was minder waar. We moesten eerst geteld worden. Daarna nog een keer want waarschijnlijk had de stewardess te veel op haar tellertje gedrukt. Maar in ieder geval mochten we om veiligheidsredenen niet van boord. Uit eindelijk moesten we de formulieren nog invullen.  We vonden het al gek dat we dat niet gedaan hadden een uur voor de landing. Eenmaal uit het vliegtuig konden we Stanford Airport bekijken. Klein maar wel oké. Daarna natuurlijk in de rij voor de Customs. En daar weet je dat je beter niets raars kan doen want dan val je op en dat willen de Amerikanen niet. Er was 1 man die zijn mobiel aanzette. Die werd er zo uitgekozen en op een “vriendelijke” manier verteld Put that off now!! Maar we zijn er heelhuids doorgekomen. Het voordeel van het lange wachten in het vliegtuig is dat je koffers al op je staan te wachten, dus zo doorlopen naar Alamo voor de auto. Ooh wat een heerlijk weertje nog om zes uur ‘s avonds lokale tijd. Ook daar waren we snel aan de beurt. Auto uitgezocht een SUV Chrysler Cavita (foto volgt).

Daarna onderweg om de sleutels te halen. Eenmaal gedaan, een hapje gegeten bij Denny’s. Daarna nog even naar de Publix om de eerste levensmiddelen te hebben voor morgenochtend, koffie en brood. Naar het huis gereden, wat een villa park zeg. Het ene huis is nog groter en mooier als het andere. Eenmaal aangekomen alles uit de auto en op naar bed. Het was een lange dag, zullen wel weer vroeg op zijn. Maar dan hebben we in ieder geval koffie.