Sooo lets go...

De wekker had ik niet hoeven zetten want ik was om 4 uur al wakker….das dan toch de zenuwen is alles ingepakt, zijn we op tijd. Dus huppa onder de douche en aankleden. De taxi komt wat eerder want er wordt een enorme drukte verwacht op Schiphol. Dus als we klaar zijn rond half zes ( ja ja een kwartier voor de officiele aankomst van de taxi) blijkt de chauffeur er al te zijn. Super dus we kunnen de taxi in om daarna opa en oma op te halen. Die staan ook klaar dus we zijn uiteindelijk om 6.15 uur op Schiphol. 4 uur van tevoren.

Nou maar goed ook want man man man wat een drukte, achter ons. We waren net op tijd. Al zigzaggend komen we bij de bagage afhandeling, je kent ze wel de rijen van de Efteling in de drukte. Eenmaal de bagage kwijt kijken we achter ons en is het hek van de dam. Ze staan nu zelfs buiten te wachten. Daarna door de security check, over rijen gesproken….9 rijen dik van ruim 80 meter lang…….gelukkig liep dit best goed door.

Dan moet alles op de bagage banden en wordt je neergezet in de stilstand om te scannen. Waar normaal er altijd wel iemand van ons tussen uit wordt gehaald nu helemaal niemand….en een voordeel is dat je je tablet en liquids er niet uit hoeft te halen. Dan nog de paspoort controle. En ja hoor we zijn binnen…al met al 2 uur over gedaan…nu tijd voor een bakkie pleur, goede koffie want inmiddels zijn wel al 4 uur op de been hahaha Starbucks is in de buurt dus even bijkomen met een koffie en wat broodjes die opa ijverig gesmeerd heeft met boter, terwijl er mensen zijn die geen boter eten maar ach het kan de pret niet drukken :-P Daarna maar op naar de Gate E24, al lopend zie ik dat we bij Gate E7 moeten zijn scheelt weer wat kilometers lopen. Ook daar ga je weer door de security check, heeft u zelf u koffer ingepakt, heeft u uw handbagage de hele tijd bij u gehouden, moet u wat meenemen voor anderen….nee nee en nog eens nee.. Dan is het wachten op vertrekken en komt het bericht binnen dat het KLM personeel bagage medewerkers staken!!! WTF….nou het bericht was snel en duidelijk en de bagage gaat niet aan boord maar we vertrekken wel…nou prima toch huppa dat vliegtuig in maar neeee das te simpel. We mogen het vliegtuig in maar mijn ouders zijn binnen en wij staan nog voor +een gesloten deur!!!hoe dan, paniek in de cockpit??? Niet helemaal een duidelijk verhaal, Marciano denkt nog even een goede grap te maken…maar de deur gaat weer open en we kunnen plaats nemen. De ellende is dat ik aan het raam zit met 2 vreemden naast me, de meiden zitten samen in een rij schuinachter me en daarachter Marciano met opa en oma. De oplossing was om te vragen aan de mensen die naast mij zitten te vragen om te wisselen, een papa en mama met 2 kindjes vonden dat prima, erg fijn, hierdoor zitten we uiteindelijk 3 om 3 naast elkaar.

Dan gaan we uiteindelijk rijden om te gaan vliegen, naar de plek rijden duurt al een kwartier waarna we uiteindelijk opstijgen rond 12.10 ipv 10.15. Het stijgen was vreselijk, diversen luchtzakken en turbulentie om misselijk van te worden. Kiara ( en mama ook) hadden klamme handjes ervan.

Op Detroit hadden we anderhalf uur overstaptijd, eerst zouden we maar 10 min later aankomen en dan geen bagage bij je hebben is handig scheelt weer wachten en slepen, maar je snapt dat gaan we niet redden. Tegenwoordig kan je wifi aan boord kopen en hebben we een omboeking gehad waardoor we 7 uur moeten wachten op de airport in Detroit….dat wordt slapen en eten en wachten op het doorgaan naar de eindbestemming. Eenmaal op Detroit aangekomen hebben we onze oorspronkelijke vlucht gemist, maar ja we staan standby voor 1, die vertrekt over een uur en anders gaan we pas om 20.55 lokale tijd vertrekken. De paspoort controle is langzaam en we zijn uiteindelijk als laatste door de douane heen. Maar we zijn in Amerika yeahhhh

Het scheelt nu echt dat we dus geen bagage hebben we kunnen door naar vlucht 2. Door de turbulentie op het eerste deel hebben we ons eten niet gehad dus gaan we maar de eerste dollars uitgeven aan eten, iedereen heeft honger. Popeye's is het geworden. Het smaakt allemaal niet maar ach de magen zijn enigssinds gevuld. Dan is de vlucht waar we standby voor staan gevuld en staan we 2e in rij om te kunnen boarden, echter er zijn maar 5 stoelen beschikbaar, wie laten we achter....Niemand is ons antwoord, dus houdt dit in dat een ander gezin heel blij is en wij moeten nog eens 4 uur wachten op de volgende....wat een lange zit is dit zeg...de vermoeidheid is toegeslagen, we staan wankel op onze benen en kunnen niet even slapen op die verschrikkelijke airport stoeltjes.

Eindelijk kunnen we boarden en krijgen we te horen dat onze bagage waarschijnlijk voor ons op Orlando airport ook aankomt. Dit maakt het wachten allemaal minder erg want dan hebben we onze eigen spullen. Door de vertraging is het autoverhuur bedrijf dicht waar we de auto zouden huren, de optie was of een Uber (nog nooit gebruikt en dan meteen met 6 personen, is lastig) of een hotel op de airport of een auto huren, dat laatste is het goedkoopste dus dan maar een dag een auto huren want we willen naar bed. Na een perfecte vlucht van nog geen 2 uurtjes komen we eindelijk aan op onze eindbestemming. En jahoor onze koffers zijn er ook....

Wachten op de auto bij Alamo, en uitkiezen van een auto, eenmaal in de garage bij de auto valt er niks uit te kiezen want er is geen auto!!! Dus krijgen we ee gratis upgrade. Die zie jullie later, nu naar het huis dat is ook nog 3 kwartier rijden en naar bed. We gaan uiteindelijk om half 3 lokale tijd naar bed, dat is half negen smorgens. Dus 29 uur op....moe maar we made it...